Obrazek ( Jimmy )

·          

- Jak masz na imię, chłopczyku?

- Mam na imię Jimmy.

- Ile masz lat, chłopczyku?

- Mam siedem lat.

- Kochasz swoją mamusię?

- Tak, kocham.

- Cieszysz się, że idziesz do szkoły?

- Tak, bardzo się cieszę.

- Jak ma na imię twój piesek?

- Mój piesek nazywa się Ares.

- Kochasz swojego pieska?

- Tak, kocham.

- Masz przyjaciela?

- Tak, mam. Ma na imię Igor.

- Lubisz swojego przyjaciela?

- Tak, lubię.

- Masz koleżankę?

- Tak, mam.

- A lubisz ją?

- Wstydzę się powiedzieć.

…

- A lubisz mnie?

- Nie bardzo. Jest pan dość nudny…

·          

- Wszystkiego Najlepszego, synku!!! Proszę, oto twój prezent!

- Ojej, dziękuję, mamusiu!

- Mam nadzieję, że się ucieszysz.

- Czy to paleta??? Super! Dziękuję, dziękuję, dziękuję…!

- Ależ nie ma za co. Biegnij do taty i podziękuj mu też.

- No pewnie, że tak! Już pędzę!

·          

- Pędzle mam, farby mam… i paletę też już mam! Wreszcie mogę zacząć malować!

- O, cześć, Aresku, chciałbyś mieć swój własny portret? Oczywiście, że ci go zrobię, dla ciebie wszystko! Będziesz miał najładniejszy, jaki tylko możesz mieć. Usiądź tutaj i nie ruszaj się.

O tak, grzeczny piesek!

- O nie, nie wstawaj, jeszcze nie namalowałem wszystkiego! Eh, no dobrze, zjedz obiad, ale potem przyjdź z powrotem! Nie chcę słyszeć odmowy!

·          

- Proszę pani, proszę pani, mogę pani pokazać mój obrazek?

- Oczywiście, że możesz. A co takiego namalowałeś?

- To jest mój piesek, Ares. Podoba się pani?

- Jest prześliczny! Wywiesimy go w szkolnej gablocie.

- Wspaniale! Bardzo mi miło!

·          

- Cześć, Jimmy!

- Cześć, Alice!

- Czy to ty namalowałeś ten obrazek?

- Tak, to jest mój piesek.

- Bardzo mi się podoba. Chciałabym też tak malować.

- Jeżeli chcesz, to cię nauczę.

- Byłoby mi bardzo miło! Dlaczego się tak zarumieniłeś?

- To nic takiego, ja już tak mam.

·          

- Mamo, gdzie jedziemy?

- Odwiedzić babcię i dziadka.

- A po co?

- Dawno ich nie widzieliśmy.

- Aaa... to świetnie! A będę mógł pokazać im swoje obrazki?

- Oczywiście, że tak! Na pewno będą z ciebie bardzo dumni!

·          

- Zobaczcie tylko, jak Jimmy pięknie rysuje!

- Rzeczywiście, fantastyczne, wnusiu!

- Dziadku, dziadku, ty też musisz zobaczyć!

- Co takiego?

- Mój obrazek, zobacz!

- Hm... a co to takiego jest?

- To jest przecież mój piesek, dziadku, przyjrzyj się dobrze!

- Poczekaj, wnusiu, wezmę okulary, bo nic nie widzę...

- Ach, ten dziadek...

·          

- Mamo? Czy dziadkowi nie podobał się mój obrazek?

- Czemu tak myślisz? Oczywiście, że się podobał!

- Bo wydawało mi się, że chyba nie...

- Nie musisz się przejmować, dziadek na pewno był zachwycony!

·          

- Cześć, Jimmy, widziałeś obrazek od Oskarka?

- Nie, Alice, nie widziałem.

- To koniecznie musisz zobaczyć, jest fantastyczny!

·          

- Dlaczego mój Ares już nie wisi w gablocie? Co się z nim stało?

- Pani podobał się obrazek Oskarka i powiesiła go tutaj zamiast twojego.

- Ale... ale czemu? Przecież on był taki ładny...

- Spójrz tylko na tego kotka! Ma takie ładne oczy i wąsiki...

- Wcale, że nie ma! Mój Ares jest o wiele ładniejszy!

- Czemu tak krzyczysz?!

- Bo już nie lubię Oskarka!

·          

- Co się stało, kochanie? Czemu płaczesz?

- Bo... bo mój obrazek już nie wisi w gablocie...

- Ale dlaczego tak?

- Bo teraz jest tam obrazek od Oskarka! Nie lubię go już!

- Nie płacz, Jimmy, nie możesz tak mówić. Musisz też dać szansę innym, żeby mogli pokazać swoje obrazki. Bądź miły dla kolegi.

- Dobrze, mamo, postaram się.

- Jestem z ciebie dumna. Masz ochotę na lizaka?

- Jasne!

·          

- Cześć, Oskar! Wiesz, bardzo ładnie rysujesz...

- O, dziękuję ci, Jimmy! Ale ty rysujesz ładniej...

- Wcale nie! Twój kotek jest o wiele lepszy!

- Nie zgodzę się z tobą... Piesek był ładniejszy.

- Nie mów tak, bo to nieprawda!

- Chłopcy, o co się tak kłócicie?

- Bo, proszę pani, on mówi, że mój obrazek jest ładniejszy niż jego, a ja mówię, że jego obrazek jest ładniejszy...

- Nie możecie się tak kłócić. Oba obrazki są śliczne! Przeproście się nawzajem!

- No, dobrze. Przepraszam.

- Przepraszam.

·          

- Czemu kłóciłeś się z Oskarem?

- Bo on kłamie! Powiedział, że mój obrazek jest lepszy, a to na pewno nieprawda!

- On jest bardzo zarozumiały, nie przejmuj się nim. Ale bądź dla niego miły.

- W porządku. Dziękuję, Igor, można na tobie polegać.

·          

- Witaj, Alice, co u ciebie słychać?

- Wszystko dobrze, dziękuję.

- Wiesz... chciałbym cię o coś spytać...

- Słucham.

- Który obrazek bardziej ci się podoba? Mój, czy Oskara?

- Nie mogę ci powiedzieć. Oba są bardzo ładne.

- Ale który jest ładniejszy?

- Sama nie wiem... Chyba jednak twój!

- Fantastycznie! Dziękuję ci bardzo!

·          

- Cześć, Oskarku, szukasz kogoś?

- Właśnie szukam ciebie. Chciałbym, żebyś powiedziała mi coś...

- No dobrze, powiem.

- Który obrazek bardziej ci się podoba? Mój, czy Jimmy’ego?

- Muszę się zastanowić... Ale chyba bardziej twój.

- Naprawdę! Jeszcze bardziej cię lubię...

- Miło mi bardzo.

·          

- Cześć, Jimmy! Mam ci coś do powiedzenia.

- Naprawdę? Tak się składa, że ja też mam!

- Ciekawe... Alice powiedziała mi, że mój obrazek podoba jej się bardziej, niż twój...

- Niemożliwe! Mi powiedziała, że mój jest lepszy!

- Kłamiesz! Na pewno tak nie powiedziała!

- To ty kłamiesz! Jak chcesz, to mogę się jej spytać.

- Dobrze, pójdziemy razem!

·          

- Cześć, Oskar, cześć, Jimmy.

- Cześć, Alice! Powiedz nam jeszcze raz, który obrazek bardziej ci się podoba?

- Ojej, sama nie wiem... A widzieliście, co teraz wisi w gablocie? Dzieło Huberta. Jest fantastyczne, nigdy nie widziałam piękniejszego!

- Ale wcześniej mówiłaś, że nasze są ładniejsze.

- Ale teraz mówię, że najładniejsze ma Hubert.

·          

- Nie rozumiem tego. Czemu teraz podoba jej się co innego?

- To jest dziewczyna. Dziewczyny są dziwaczne.

- Nie wiem, o co im chodzi?

- Jutro na pewno powie, że obrazek Huberta jej się nie podoba.

- Też tak myślę.

- Wiesz... Teraz cię rozumiem. Wiem, jak się czułeś, kiedy zamienili twój obrazek na mój. Przepraszam cię, że cię skrzywdziłem.

- Dziękuję ci bardzo! Ja też cię przepraszam za to, że byłem niemiły. Zostaniemy przyjaciółmi?

- Jeżeli chcesz... Oczywiście!

- Fantastycznie! Musisz bliżej poznać mojego pieska, Areska!

- A ty mojego kotka!

·          

- Co się stało? Nie jesteś już zły na Oskara?

- Nie, Igor, nie jestem. Pogodziliśmy się. Długa historia.

- To super! A mógłbym też się z nim zakolegować?

- Oczywiście, że tak! Wiesz, co myślę?

- Co myślisz?

- Że to będzie początek pięknej przyjaźni...